Μαλακή καρδιά

 -Δεν μπορώ να αναπνεύσω.
Αυτά τα ψιθυριστά λόγια του ετοιμοθάνατου αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ, είναι η σιωπηλή κραυγή της εποχής μας.
Η Αμερική φλέγεται αυτές τις μέρες.
Η βία που ασκείται πάνω σε τεράστια τμήματα του πληθυσμού είναι απάνθρωπη.
Βία είναι φυσικά και η φτώχεια, η έλλειψη των αναγκαίων, το αβέβαιο μεροκάματο, ο φόβος του αύριο, η αγωνία της επιβίωσης, ο ρατσισμός, ο αποκλεισμός από ένα ανθρώπινο μέλλον.
Τους είπαν ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού...και ως τώρα τους πίστευαν…
Ο ρατσισμός όμως είναι βδέλυγμα και η πείνα ντροπή.
Ντροπή το χρήμα να συσσωρεύεται ιλιγγιωδώς σε ελάχιστους και λαοί να βυθίζονται στην ένδεια.
Η Ελλάδα έζησε από πρώτο χέρι μια δεκαετία τώρα, τι σημαίνει να καταδικάζεται μια χώρα σε υποβάθμιση της ζωής της, με δημιουργικές λογιστικές παραγωγής χρέους.
Είδαμε πως μετατρέπεται μια χώρα σε οικονομική αποικία.
Όμως ο άνεμος της ελευθερίας έχει αρχίσει να φυσά.
Η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να αποτινάξει τις αλυσίδες της στα επόμενα χρόνια.
Η Άμμα μας δείχνει τον τρόπο που δεν είναι άλλος από τη συμπόνια.
Το 80% των προβλημάτων μας λύνονται με τη συμπόνια.
Ούτε εμείς μπορούμε να αναπνεύσουμε σε αυτό τον κόσμο και χρειάζεται να τον αλλάξουμε.
Να εμπιστευτούμε γι΄αυτό, τους αναλλοίωτους πραγματικούς νόμους της ζωής και να γίνουμε αποφασιστικά, η αλλαγή που θέλουμε να δούμε γύρω μας.
Αυτή ας είναι η συμβολή μας, στην επερχόμενη μεγάλη αλλαγή της ανθρωπότητας.
Ας της κάνουμε δώρο μια μαλακή καρδιά: την καρδιά μας.