Ποτέ μην υποχωρείς

 Ποτέ μην υποχωρείς!

Ποτέ μην υποχωρείς από το ντάρμα κι από το σκοπό που όρισες βαθιά στην καρδιά σου!

Αυτή ήταν η χτεσινή παραίνεση της Άμμα στη ζωντανή σύνδεση από το Αμριταπούρι.

Αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας σε κάθε μας προσπάθεια.

Όποιος έχει στην καρδιά του ζωντανή την Εικόνα του Δασκάλου, της Μητέρας, είναι αδύνατο να ηττηθεί σε καμιά μάχη της ζωής.

Το ίδιο το Ντάρμα, προστατεύει όσους το προστατεύουν και καταστρέφει όσους το καταστρέφουν.

Φαίνονται οι διεφθαρμένοι ισχυροί της γης ανίκητοι, μα τα σαθρά τους θεμέλια τρίζουν ήδη υπόκωφα...

Ακολουθεί εδώ ένα παλιό μου ποίημα γραμμένο για τον Καζαντζάκη, που επηρέασε κι εμένα την εφηβεία μου.

Παραγγελιά

«Σαν ήμουνα είκοσι οχτώ,

στο μεσοπέλαγο,

γύρεψα ένα λόγο πνευματικό.

Τα κύματα χτυπούσαν την καρίνα

και οι ύφαλοι ξεσκίζαν τα πλευρά.

Κατάρτια σπασμένα, πανιά σκισμένα,

μούσκεμα απ΄ τη βροχή και από το κύμα,

βαστούσα το δοιάκι με τη βία.

Μεταξύ ουρανού και γης,

είναι μεγάλη η μοναξιά

και το περγέλιο των στεριανών πονάει.

Ένα κερί, εγώ και μια σοφίτα.

Μονάχα η Απόρριψη μαζί,

κοροϊδευτικά να με κοιτά,

υπάκουη θαρρείς κι αυτή,

σε εντολή θεϊκή.

Τότε, ήταν που ήρθες εσύ

Παππού μέσα στη νύχτα!

Είχες μελάνια στα χέρια

και κρατούσες πεσκέσι κανέλα.

"Φτάσε όπου δε μπορείς!"

σου είχε παραγγείλει ο δικός σου Δάσκαλος.

-Πες μου, ακριβέ μου,

τον Κρητικό, το λόγο το βαρύ,

που φύλαξες εσύ, για μένα!

"Μπορείς, ποτέ μην υποχωρείς!"

είπες και εξαφανίστηκες.

Κι απόμεινε το ουρλιαχτό του ανέμου,

που τσάκιζε το μεσιανό κατάρτι...»